توسط : محله فردوسی از محله های قدیمی تهران است. که امروزه در مرکز شهر تهران قرار گرفته است و همراه با خیابان فردوسی، که یکی از خیابان های مشهور تهران بوده، به نام این شاعر بزرگ قرن چهارم، ابوالقاسم فردوسی نامگذاری شده است. خیابان فردوسی در زمره محله هایی است که در اولین قدم های توسعه تهران در زمان پهلوی اول وارد تهران شد و به دلیل مجاورت با قدیمی ترین محله های تهران، با سرعت رشد کرد و توسعه یافت. خیابان فردوسی جزء معروف ترین و البته مهمترین معابر و مناطق شهر تهران است. در این مقاله قصد داریم شما را با این منطقه قدیمی که از جاذبه گردشگری تهران محسوب می شود بیشتر آشنا کنیم، با ما در سایت بزن بریم سفر همراه باشید.
فهرست مطالب
خیابان فردوسی کجاست؟
این خیابان درمنطقه ۱۲ تهران است و از دو طرف به خیابان ها و مسیرهای خوبی ختم می شود. اگرخودتان را در مرکزیت میدان فردوسی تصور کنید، از یک طرف با خیابان ولیعصر و تئاتر شهر (غرب)، از طرف دیگر به دروازه دولت (شرق)، از طرف دیگر به خیابان سعدی و لاله زار (جنوب) و در نهایت از سمت شمال به خیابان سپهبد قرنی راه پیدا می کند.
خیابان فردوسی از میدان امام خمینی یا همان توپخانه سابق شروع و در نهایت در میدان فردوسی تمام می شود. این خیابان از جنوب به شمال هم یکطرفه است. امروزه این خیابان با تعداد زیاد مغازه های صرافی، نقره و چرم شناخته می شود و سفارت خانه ها، موزه ها، شرکت ها و موسسه های زیادی هم در آن قرار دارند. جالب است بدانید که اولین دپارتمان استور ایران فروشگاه فردوسی در این خیابان کار خود را شروع کرد.
چطور با بی آرتی بریم خیابان فردوسی؟
خطوط بی آرتی یا سامانه تندرو تهران اتوبوس هایی هستند که نقاط مختلف تهران را به هم وصل می کنند. مسیری که این اتوبوس ها را به خیابان فردوسی می رساند با کد۱ شناخته می شود و از تهرانپارس تا پایانه آزادی ادامه دارد.
چطور با مترو بریم خیابان فردوسی؟
برای این که بتوانید از محله فردوسی دیدن کنید و به خیابان فردوسی سر بزنید باید خط شماره۴ یا همان خط زرد را دنبال کنید. این خط، از ایستگاه شهید کلاهدوز شروع می شود و به ایستگاه ارم سبز ختم می شود. ایستگاه مترو فردوسی دقیقا در کنار میدان فردوسی قرار دارد.
تاکسی های خطی و اینترنتی: اگر نمی توانید از مترو و اتوبوس استفاده کنید، تاکسی های شهری و الکترونیکی در دسترس شما قرار دارد.
خیابان فردوسی چگونه به وجود آمد؟
به وجود آمدن خیابان فردوسی به دوران قاجار برمی گردد. قبل از آن دوره ، تهران شهر کوچکی بود اما زمانی که به پایتخت ایران تبدیل شد جمعیت و ساخت و ساز نیز در آن رو به افزایش گذاشت. با این اوصاف، منطقه دولت، اولین جایی بود که به تهران اضافه شد و نام جدید آن را هم « دروازه دولت» گذاشتند. خیابان فردوسی یکی از خیابان هایی است که به دروازه دولت می رسد. اما تا زمانی که خیابان لاله زار جان نگرفته بود این منطقه فقط محلی برای سکونت اهالی حساب می شد و خبر دیگری در آن نبود. ناصرالدین شاه بعد از سفر به پاریس تصمیم گرفت خیابانی را در تهران بسازد که به زیبایی شانزلیزه باشد. سپس لاله زار را ساختند و رونقی به آن دادند تا باعث شد منطقه فردوسی هم مورد توجه مردم قرار بگیرد.
اسم این خیابان از اول فردوسی نبوده و در طول زمان اسم های زیادی داشته است. نام اول این خیابان امین السلطان بود و بعد به علاء الدوله تغییر کرد. در زمان قاجار این منطقه و خیابان به باغ ایلخانی هم معروف بود؛ چون یک باغ بزرگ در آن قرار داشت که متعلق به الله قلی خان ایلخانی، شاهزاده معروف قاجاری بود. بعد از سال ها تغییر نام یافت و به افتخار شاعر بزرگ ایرانی به فردوسی نام گذاری شد و در محل باغ ایلخانی هم ساختمان بانک ملی ساخته شد.
جاذبه های گردشگری خیابان فردوسی
از جمله جاذبه های گردشگری ایران که در خیابان فردوسی واقع شده اند میتوان به موارد زیر اشاره نمود.
میدان فردوسی
خیابان فردوسی بدون مجسمه شاعر پارسی زبان، فردوسی بزرگ زیبایی نخواهد داشت. مجسمه سه متری که توسط ابوالحسن صدیقی ساخته شده و از سنگ مرمر است.
موزه علی اکبر صنعتی
اگر از سمت میدان توپخانه وارد خیابان فردوسی شوید اولین مکانی که می بینید همین موزه است. موزه ۱۳ آبان یا موزه بهشت و جهنم فقط مخصوص نمایش آثار علی اکبر صنعتی است. ساختمان موزه یکی از قدیمی ترین ساختمان های قاجاری خیابان فردوسی است و به اندازه آثار درونش زیباست.
باغ عمارت تاریخی علاءالدوله
در خیابان فردوسی، نرسیده به کوچه ملا نوروزی می توانید این عمارت را ببینید. این عمارت محل زندگی میرزا احمد علاءالدوله، پسر بزرگ محمد رحیم خان علاءالدوله، نسقچی معروف دربار قاجار بوده است.
کوشک مصری
اگر در خیابان فردوسی کمی به سمت شمال بروید به یک خیابان فرعی سنگ فرش شده به نام کوشک مصری می رسید. هتل بین المللی فردوسی یکی از قدیمی ترین هتل های تهران، کاخ شهربانی، عمارت قزاقخانه، ساختمان وزارت امور خارجه، کتاب خانه و موزه ملی ملک، موزه عبرت و موزه سکه در این محل قرار دارد.
موزه جواهرات ملی
موزه جواهرات ملی، بخشی از خزانه بانک مرکزی است و در روزها و ساعت های خاصی درهایش را به روی مردم باز می کند.
چهار راه استانبول و خیابان منوچهری
باید بگوییم که از قدیم به تقاطع خیابان جمهوری و فردوسی، چهار راه استانبول می گویند. به دلیل وجود سفارت ترکیه در این محل. این چهار راه پر از مغازه ها و پاساژهای فروش لباس مردانه مثل پاساژ فردسی، ساختمان پلاسکو است.
اولین خیابان بعد از چهار راه استانبول، منوچهری است . این خیابان بیشتر از همه به عتیقه فروشی هایش معروف است. ولی بورس خرید لوازم آرایشی و کیف و چمدان هم محسوب می شود وهمچنین تعداد زیادی فروشگاه های چرم و مغازه های صرافی دو طرف خیابان را پر کرده اند.
موزه عروسک های ملل
در خیابان فردوسی به سمت خیابان دروازه دولت، موزه عروسک های ملل قرار دارد. این موزه حدود ۷۰۰ عروسک مختلف از کشورهای مختلف را در خود جای داده است. این مکان خصوصی است و فقط پنجشنبه ها و جمعه ها برای بازدید خانواده ها وقت خالی دارد.
تئاتر شهر
این نام برای علاقه مندان به تئاتر نامی آشنا و قابل احترام است. این بنا، یک ساختمان دایره ای شکل است که برای رسیدن به آن باید به سمت غرب خیابان فردوسی حرکت کنید تا به چهار راه ولیعصر برسید. تئاتر شهر ۵ مکان مناسب برای اجرای تئاتر دارد که آنها را با نام های سالن اصلی، سالن قشقایی، سالن سایه، کارگاه نمایش، سالن چارسو و تالار مشاهیر می شناسند.
بازار چارسو
برای بازدید از پاساژ چارسو باید از خیابان فردوسی به سمت جنوب غربی حرکت کنید. این مرکز خرید به طور خاص برای خرید و فروش لوازم الکترونیکی، انواع گوشی و لب تاپ به همراه لوازم جانبی آنها ساخته شده است. پاساژ علاالدین هم در همسایگی مجتمع چارسو قرار دارد. این پاساژ قدیمی هم، بورس خرید و فروش لوازم دیجیتال است.
هتل های خیابان فردوسی
برای اقامت در منطقه خیابان فردوسی می توانید با هتل ها و مهمان پذیرهایی که در نزدیکی این منطقه قرار دارند تماس گرفته و جا رزرو کنید. از جمله هتل ها می توان هتل بزرگ فردوسی و هتل حافظ و هتل سعدی را نام برد.
